Altmışlı yıllara kadar nüfusun yüzde sekseni köylerde yaşarken, bugün nüfusun yüzde sekseni şehirlerde yaşar oldu. Yani son kırk senede nüfusta büyük bir hareket ve değişim yaşandı, köyler boşaldı, köylerden büyük kopuş ve göçler oldu. Bu göçün birçok sebebi var: Bunların başında ülkenin sanayileşmesi ve eğitimdeki gelişme var. İnsanlar geçimini sağlamak, daha konforlu bir hayat sürmek ve düzenli bir gelir kaynağına sahip olmak ve sonun da da emeklilik hakkını kazanmak için sanayi bölgelerine, fabrika çevrelerine göç etti ve buralarda işçi oldu. Ayrıca altmışlı yıllardan itibaren Avrupa'ya işçi olarak giden insanlar, yatırımını şehre yaptı, şehirden arsa, ev ve dükkan almak suretiyle ailesini şehre taşıdı. Kimileri de evladını okutup memur yapmak için evini şehre taşıdı ve kendisi de şehirde esnaf, pazarcı  veya seyyar satıcı oldu. Hülasa şehirlere göçün iktisadi, kültürel, sosyal ve psikolojik sebepleri var. Göçenlerin kimi umduğunu buldu, zenginleşti, büyük esnaf oldu, sanayici oldu, çocuğu okudu, devlet kademelerinde-kadrolarında görev aldı. Çok insan şehrin kültürel, sosyal ve iktisadi imkanlarından istifade etti. Göçenlerin kimi de bin pişman oldu, ailesi dağıldı, geçim derdine düştü.

     Evet, bugün şehirler doldu taştı, belediyeler hizmete yetişemez oldu, borç batağına sürüklendi. Şehir hayatı artık insanları sıkmaya başladı, trafik çekilmez oldu, kültürel yozlaşma başladı, sokak çocukları, yurtsuz- yuvasızlar çoğaldı ve kadın cinayetleri ve boşanmalar arttı. Şehirlerde güvenlik sorunları baş gösterdi, gecenin geç saatlerinde insanlar sokaklarda yürüyemez hale geldi. Güvenlik sorununu en aza indirmek için her köşeye kameralar takıldı, bekçiler kondu ama yine de şehirde güvensizlik devam etti.

     Son yıllarda köyden şehre göç durma noktasına geldi, hatta emekliler arasında şehirden köye göçler, dönüşler başladı. Bu dönüşü devlet teşvik etmeli, şehirden köye dönenlere imkanlar sağlanmalı, hibeler verilmeli, faizsiz krediler açılmalı, böylece şehirlerin yükü azaltılmalı, köylerdeki tarımsal üretim yeniden başlamalı, patlamalı.

     Bugün köye dönüş için birçok sebep oluşmuştur: Köylerin birçoğu Büyükşehir yasasıyla birlikte mahalleye dönüştüğünden, şehirdeki bütün fiziki, kültürel ve sosyal imkanlar köylerde de vardır. Köy yolları asfalttır, sular çeşmelerden akmaktadır. Taşımalı sistemle köy çocukları liseye kadar okuyabilmektedir. Sağlık hizmetleri ayağa gelmekte, devletin sosyal yardımları sayesinde fakir köylüler rahatça geçimini sağlamaktadır. Köyde her evin bir şekilde maaşı vardır. Ayrıca tarım önem kazanmakta ve tarımsal ürünler para etmektedir. Köylünün her ürettiğinin pazarı vardır. Özellikle organik tarım öne çıkmıştır. Köyler havasıyla, suyuyla, komşuluk ilişkileriyle huzur  ortamlarıdır. Köyüne dönenler pişman değildir. Ama şehirde yaşayanların çoğu pişmandır, geçim sıkıntısı çekmektedir ve şehirlerde gelir dağılımında büyük uçurumlar vardır. Şehir hayatında çalışanların hiç boş zamanı yoktur, ama köy hayatında kış ayları dinlenme aylarıdır. Köylü kendi işinin patronundur, her bir köylü patrondur, hürdür. Ama fabrika işçiliği bir nevi modern köleliktir.

    Evet, nüfus köylerde tutulabilirse, şehirlerden köylere dönüş sağlanabilirse, başta üretim patlayacak, tarımsal ve hayvansal ürünlerde bolluk yaşanacak. İkinci olarak, şehirlerin ve belediyelerin yükü azalacak, güvenli ve düzenli şehirler oluşacak. Üçünü olarak, ahlaki yozlaşmanın önüne geçilecek, gelenek ve göreneklerimiz yaşayacak, geçmişle gelecek arasında köprüler kurulacak, bağlar güçlenecek. Köylerde ruhsal ve bedensel olarak daha sağlıklı nesiller yetişecek.